Και καπως έτσι ξεκινούν τα παραμύθια στον Πύργο της Τήνου, εκει στα ξεροβούνια, εκεί που ο αέρας ουρλιάζει ανάμεσα σε ξερολιθιές και ξεχασμένα μονοπάτια, ζούσε ένας τράγος αλλιώτικος, ένας τράγος που έγινε τραγάκι. Αγέρωχος και περήφανος, με γένια λευκά σαν τον αφρό των κυμάτων,  με μάτια που είχαν δει βουνά και καταιγίδες, και κέρατα που χάραζαν τον άνεμο.

Μα μια μέρα, λένε, φύσηξε ένας άνεμος αλλιώτικος, ένας άνεμος που δεν τρόμαζε,
μα ξυπνούσε μέσα του μια λησμονημένη ελαφρότητα. Και ο τράγος, που είχε μάθει να βαδίζει βαριά, θυμήθηκε πώς είναι να πηδάς από πέτρα σε πέτρα, πώς είναι να γελάς στον ήλιο σαν παιδί. Έγινε τραγάκι.

Έγινε τραγάκι. Όχι γιατί ξέχασε τη σοφία του βουνού και της πέτρας, μα γιατί ξαναβρήκε την ελαφρότητα της αρχής. Κι έτσι, ανάμεσα στις ξερολιθιές και τις σχισμές, ο τράγος που έγινε τραγάκι χορεύει ακόμα στον ρυθμό του ανέμου.

Με χρυσά σκουλαρίκια να λαμπυρίζουν στον ήλιο, και λοφίο ανακατεμένο από τον τρελό το νοτιά πιο ατίθασος κι απ’ το κύμα που σκάει στην Κολυμπήθρα.  Δεν τον νοιάζουν οι καμπάνες της Παναγίας, ούτε οι αγιογραφίες στις ξεχασμένες εκκλησιές. Βρίσκει ιερό στο βράχο του Ξώμπουργου,στα χαμηλά σύννεφα που χαϊδεύουν τον Τσικνιά, στις μυστικές τις στράτες που ξέρουν μόνο οι άνεμοι και τα αγριοκάτσικα. 

Αν ποτέ ακούσεις κουδούνια να χτυπούν ρυθμικά, κι έναν ίσκιο να πετιέται στις αναβαθμίδες, κοίτα καλύτερα. Ίσως είναι εκείνος, ο πανκ τράγος της Τήνου, που ακόμα τραγουδάει στον βοριά στα βράχια του Προφητη Ηλία

Και κάπως έτσι, ανάμεσα στους ανέμους της Τήνου και τις αναβαθμίδες που χαράζουν οι αιώνες, γεννήθηκε το Tragaki. Ένα brand που δεν είναι απλώς ρούχα και αντικείμενα· είναι το ατίθασο πνεύμα του νησιού, η ελευθερία που έχει το μικρό κατσίκι να χοροπηδά στις πέτρες χωρίς φόβο. Δύο γείτονες στον Πύργο της Τήνου, η Εύη και ο Αχιλλέας, ένωσαν τα χέρια και τα ταλέντα τους για να φέρουν στην επιφάνεια κάτι αυθεντικό: μια συλλογή που μυρίζει αλμύρα, που έχει το φως του νησιού.